۱.۱۰.۹۰

یلدا

سفره تهی مانده،
به طعم خاطره اش
زنده دار!
ورنه
به آخرین نسیم شب
با آخرین برگ
بر خاک غریبانه هایت
سقوط خواهد کرد

وقت است
چراغ را از آسمان برکش
در پستوی امشب
زمین ِ آبستن
طفلی را به انتظار نشسته
به سحرگاه
"دِی" زاده خواهد شد